Ένας ξύλινος σταυρός...

Ένας ξύλινος σταυρός
Στα αγριολούλουδα στημένος
Είναι ο γιος του καθενός
Που δεν στέργει σκλαβωμένος

Κι όταν ο αγέρας κλαίει
Και στενάζει ο σταυρός
Μια φωνή ουράνια λέει
Προχωρείτε πάντα μπρος

Ένας ξύλινος σταυρός
Με καντήλι το φεγγάρι
Είναι φάρος φωτεινός
Και σου πρέπει παλικάρι

Με συνόδεψε σε δύσκολες στιγμές... Πολύ ωραίο τραγούδι σε στίχους Κώστα Βίρβου, μουσική Χρήστου Λεοντή και τραγούδι Στέλιου Καζαντζίδη.

Και για να θυμηθώ και ένα ακόμα...:

Μη φοβάσαι, μην κλαις
πού θα πάει, να λες
και θα μας χαμογελάσει.
Μη φοβάσαι, μην κλαις
κι από πίκρες πολλές
όλοι έχουμε χορτάσει,
μα το παλεύουμε γιατί πιστεύουμε
πως είναι μπόρα και θα περάσει.

Το θαλασσινό τριφύλλι

Για ένα απόγευμα μιας μικρής εκδρομής, τόσο κοντά (σου), μέσα στην Αθήνα, και όμως τόσο μακρυά, από όλα αυτά και όλους εκείνους...

Μια φορά στα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια
μες στα σκοτεινά τα φύκια
μες τα πράσινα χαλίκια.

Το φυτεύουνε και βγαίνει
πριν ο ήλιος ανατείλει
το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
κελαηδούν αλλιώς τ' αηδόνια.
Δε γελάνε μήτε κλαίνε,
μόνο λένε μόνο λένε.

Μια φορά στα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια.
Να 'χεις τύχη να 'χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει.

Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

Πέντε μικρά θέματα... ΙΙΙ

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ'τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες και η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνια

Κάνε να σ'ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μου
Και γω ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

(Και προχρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε).

Μανόλης Αναγνωστάκης

Και αν αυτή είναι η πρώτη ανάρτηση τούτης της χρονιάς, ίσως είναι επειδή αυτοί οι στίχοι, με τον καιρό, με το διάβασμα, με το άκουσμα, έγιναν δεύτερο πετσί μου...