Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Κούβα ή Νέα Υόρκη?

Και να το ερώτημα στο οποίο παρακαλείστε και εσείς να απαντήσετε:

"Κούβα ή Νέα Υόρκη;"



Δεν πρόκειται για κάποιο ερώτημα του τύπου "Υπαρκτός Σοσιαλισμός ή Καπιταλισμός", "Che Guevara ή Superman", "Ρούμι ή McDonalds". Είναι στην ουσία πιο σύνθετο. Αρκετά πιο σύνθετο. Αν είχατε την επιλογή, τώρα, να πάτε σε ένα από τα δύο μέρη, που θα πηγαίνατε;
Δε βρίσκω πολλούς που θα επιλέξουν την Κούβα. Οι περισσότεροι νομίζω θα λέγανε Νέα Υόρκη. Αλλά γιατί; Τι παραπάνω έχει η Νέα Υόρκη από την Κούβα; Μήπως είναι τα McDonalds; Μπαααα. Μήπως είναι τα μεγάλα κτήρια; Μπαααα. Μήπως είναι τα μουσεία ή τα πανεπιστήμια; Μπαααα. Μήπως είναι απλά το κέντρο του κόσμου; Χμμμ. Δεν είναι και ψέμα. Μια πόλη που έχει το διπλάσιο σχεδόν πληθυσμό της Ελλάδας. Με ανθρώπους που προέρχονται από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Με κουλτούρες που αναμειγνύονται για να προκύψουν έτσι οι πιο όμορφες ιδέες, δημιουργίες κλπ. Ή μήπως όχι; Θέλετε να πάτε στη Νέα Υόρκη για να δείτε την αλληλεπίδραση όλων αυτών των πολιτσμών; Όχι, γιατί ξέρετε ότι συνδιασμός όλων των χρωμάτων δίνει λευκό. Αχρωμία. Και είναι γνωστό αυτό για τη Νέα Υόρκη. Άρα γιατί; Τι περιμένει να δει κανείς πηγαίνοντας στη Νέα Υόρκη; Μάλλον περιμένει να δει κάτι μεγάλο. Αυτό. Κάτι μεγάλο. Ή μάλλον ένα μεγαλείο. Η τεράστια πόλη. Τα δεκάδες εκατομμύρια κατοίκων. Το γεγονός ότι εκεί συμβαίνουν (ή συνέβαιναν μέχρι τώρα) όλα. Εκεί είναι οι πιο πλούσιοι. Εκεί είναι οι πιο διάσημοι. Οι πιο ισχυροί. Οι πιο ωραίοι. Εκεί μας έχει καρφωθεί στο μυαλό ότι γίνονται όλα. Εκεί εκτυλίσσονται οι μεγαλύτεροι έρωτες, εκεί συμβαίνουν και τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Τι σκατά... εκεί πετούσε ο Σούπερμαν και ψώνιζε παπούτσια η Καρρυ! Άρα...; Άρα ακόμα και εγώ που τα λέω όλα αυτα τώρα, θέλω να πάω στη Νέα Υόρκη. Θέλω και γω να δω πως είναι να ζεις στην Αθήνα Χ 100.
Τώρα όμως μου βάζεις από δίπλα και την Κούβα. Γιατί το κάνεις δηλαδή αυτό και μου χτυπάς το νεύρο; Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει (ακόμα) καμία σχέση με τη Νέα Υόρκη και τις περισσότερες πόλεις του κόσμου και μαλιστα οριακά προλαβαίνουμε γιατί το μικρό γαλατικό χωριό δεν έχει άλλο μαγικό φίλτρο. Ένας άλλος κόσμος. Που δεν έχει σχέση με την Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο ή το Βερολίνο ή το Παρίσι ή το Τόκιο ή την Αθήνα ακόμα ακόμα. Εκεί δε θα αισθανθείς μικρός. Θα αισθανθείς διαφορετικός. Δε ξέρω ποιες ακριβώς θα είναι οι σκέψεις μου και οι σκέψεις σου για τη ζωή εκεί. Αλλά θα συμφωνήσουμε ότι δεν είναι τίποτα από αυτά που ξέρουμε. Με τα καλά και τα κακά της.
Θα μου πεις είσαι πολιτικά προκατειλημμένος κλπ κλπ. Δεν έχει να κάνει όμως. Προσωπικά να τι θα ήθελα να κάνω: Να είχα δύο βδομάδες δικές μου. Δε θα πήγαινα στη Νέα Υόρκη. Θα πήγαινα στο Μαϊάμι. Αντιπροσωπευτικότατο δείγμα. Για μία εβδομάδα όμως. Και μετά απέναντι. Κούβα για μία εβδομάδα. Ναι, τα θέλω όλα δικα μου! Αλλά επειδή αυτό δεν είναι δυνατόν θα έλεγα "Viva Cuba!". Η Κούβα χάνεται και θέλω να τη δω. Η Νέα Υόρκη εκεί θα είναι για αρκετά ακόμα χρόνια. Κέφι να υπάρχει και καλή παρέα...
Άντε, πείτε και εσείς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου