Οβελίξ και Σία

Πριν από ένα δυο χρόνια, είχε βγει στο Πολυτεχνείο στου Ζωγράφου, σε όλες τις σχολές, μια αφίσα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που απεικόνιζε την κλασική εικόνα του γαλατικού χωριού με τα φρούρια γύρω γύρω και το λάβαρο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το γαλατικό χωριό ήτανε τότε το Πολυτεχνείο το οποίο "αντιστεκόντανε" στην αναγνώριση του πτυχίου ως master. Ας αφήσουμε το τελευταίο μεγάλο ψέμα και ας πάμε σε κάτι άλλο, λιγότερο σημαντικό. Μα καλά, είναι ποτέ δυνατόν, σε οποιοδήποτε επίπεδο να είσαι με τους Ρωμαίους; Σαν παιδιά, πόσοι από εμάς που διαβάζαμε αυτό το κόμικ στηρίζαμε τους Ρωμαίους; Κανείς μάλλον. Και να που βγαίνει μια αλόκληρη παράταξη και με μια αφίσα της παίρνει το μέρος των Ρωμαίων. Τραυματική η παιδική ηλικία αυτών των ανθρώπων.
Αλλά το θέμα είναι μάλλον φυσιογνωμικό. Τι να πω... Οι γαλάτες είναι πολύ βάρβαροι για εκείνους. Είναι "οι Ούνοι του Μάη και του Ιούνη". Έχουν μακριά μαλλιά και μούσια. Και τα ρούχα τους είναι κάπως... κάπως παλαιομοδίτικα. Ενώ οι Ρωμαίοι... Οι ρωμαίοι έχουν τον πολιτισμό και τον έχουν εξάγει παντού, σε όλη την αυτοκρατορία. Οι ρωμαίοι βασικά είναι σικ. Με τις πορφυρές τους... κάπες να τις πω; Τις γυαλιστερές τους πανοπλίες, το μαλλάκι σβερκάκι και ξύρισμα δυο φορές τη μέρα. Στρατός είναι εξάλλου. Θα μου πεις "ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι" με την αφίσα που βγήκε πριν τόσο καιρό. Αλλά δε φταίει αυτό. Εγώ φταίω που για κάποιο λόγο άρχισα να ασχολούμαι ξανά με το μικρό γαλατικό χωριό και έπιασα να διαβάσω για άλλη μια φορά το "Οβελίξ και Σια".

Όπου... "βρισκόμαστε στα 50 π.Χ. Όλη η Γαλατία είναι υπό ρωμαϊκή κατοχή. Όλη; Όχι! ένα χωριό που το κατοικούνε αδιόρθωτοι γαλάτες αντιστέκεται ακόμα και θα αντιστέκεται για πάντα στον κατακτητή.
Και η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη για τις φρουρές των Ρωμαίων λεγεωνάριων των οχυρών στρατοπέδων του Μπαμπάορουμ, Ακουάριουμ, Λαουντάνουμ, Πετιμπόνουμ". Η αυγή μας βρίσκει στα γενέθλια του Οβελίξ και οι Ρωμαίοι προσπαθούν για ακόμα μια φορά να βρουν έναν τρόπο να υποτάξουν το μικρό γαλατικό χωριό του Οβελίξ, του Αστερίξ, του Πανοραμίξ και των υπόλοιπων κατοίκων του που περνάνε ήσυχα τις ώρες τους κυνηγώντας αγριογούρουνα και μετέχοντας σε άπειρους τσακωμούς.
Το σχέδιο είναι το εξής: Ο ύπουλος Κάιους Τεχνοκράτιους θα βρει τον Οβελίξ και θα αγοράσει ένα μενίρ έναντι χρημάτων. Με τα χρήματα αυτά ο Οβελίξ θα μπορούσε να είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος του χωριού. Παράλληλα θα του πει ότι θέλει όσα μενίρ μπορεί να παράγει. Ο Οβελίξ θα αρχίσει εντατικά να παράγει μενίρ. Δεν έχει όμως χρόνο ούτε για τους φίλους του, που τους χάνει, ούτε καν για να κυνηγήσει αγριογούρουνα για να φάει. Έτσι προσλαμβάνει κάποιον για να του κυνηγάει αγριογούρουνα. Ύστερα, όταν η ζήτηση για μενίρ αυξάνεται από τον Τεχνοκράτιους (τον πείθει ότι άμα δεν παράγει και άλλα η τιμή θα πέσει) προσλαμβάνει το αγριογουρουνοκυνηγό ως μενιροποιό και προσλαμβάνει δύο άλλους αγριογουρονοκυνηγούς. Αυτό συνεχίζεται μέχρι που το οχυρό των Ρωμαίων γεμίζει άχρηστα μενίρ, που οι Ρωμαίοι έχουν χρυσοπληρώσει και κάτι πρέπει να γίνουν. Επιπλέον, όλο το γαλατικό χωριό ασχολείται με την παραγωγή μενίρ και έτσι οι Ρωμαίοι έχουν καιρό να φάνε ξύλο όπως κάνουν συνήθως και ησυχάζουν. Ο Οβελίξ είναι πλούσιος και στο χωριό δημιουργούνται μέχρι και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις.
Τι θα γίνουν όμως όλα αυτά τα μενίρ; Ο Τεχνοκράτιους έχει τη λύση. Θα πουληθούν! Οι Ρωμαίοι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους και θα έχουν και κέρδος. Μα είναι άχρηστα... Εκεί μπαίνει η τεχνητή δημιουργία ζήτησης. Με τη βοήθεια της διαφήμισης φυσικά.
Οι Ρωμαίοι αγοράζουν μενίρ. Αλλά οι ντόπιοι φορείς της οικονομίας ξυπνάνε και αρχίζουν να παράγουν και αυτοί μενίρ. Ο Καίσαρας το απαγορεύει και αυτοί απεργούν... κλείνοντας δρόμους. Για να πουληθούν τα γαλατικά μενίρ ο Τεχνοκράτιους ρίχνει τις τιμές. Η παραγωγή αυξάνεται και μενίρ έρχονται από κάθε άκρη της αυτοκρατορίας. Οι Ρωμαίοι όμως εξακολουθούν να χρυσοπληρώνουν τους Γαλάτες για να παραμένουν απασχολημένοι. Έτσι η αυτοκρατορία βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής. Δίνεται εντολή να μην αγοραστούν άλλα μενίρ. Οι γαλάτες εξαγριώνονται, καταλαβαίνουν τι έχει γίνει, και.... δέρνουν τους Ρωμαίους φυσικά.

Εμένα μου φάνηκε εξαιρετικό. Το πως λειτουργεί η οικονομία στην καπιταλιστική κοινωνία, το πως μπορεί μια κοινωνία διαφορετική να αλλάξει φυσιογνωμία μέσω της δίψας για κέρδος και εξουσία. Πως ακόμα ακόμα επηρεάζονται οι διαπροσωπικές σχέσεις από όλα αυτά. Ο Γκοσινί είναι ευφυέστατος και δείχνει κάποια πράγματα με πολύ λεπτό, απλό και έξυπνο τρόπο, ώστε να πάρει το μήνυμα και ένα παιδί. Όλοι ξέρουμε ποιοί είναι οι Ρωμαίοι και ποιοί οι Γαλάτες. Τυχαία οι περισσότεροι από εμάς είμαστε με τους Γαλάτες; Διαβάστε ξανά Οβελίξ και Αστερίξ, δώστε το και σε μικρά παιδιά να το διαβάσουν, χωρίς τέτοια σχόλια φυσικά... Έχουν καιρό μπροστά τους αυτά...