Ψυχή Βαθιά

Πήγα λοιπόν και γω να δω την ταινία. Χωρίς μεγάλες προσδοκίες ευτυχώς. Από πριν ήξερες το κάπως κοινότοπο σενάριο είναι η αλήθεια, και από πριν ήξερες ότι θα προσπαθούσε να προωθήσει την ιδέα της συμφιλιώσης, του "όλοι ηττημένοι" και ίσως του "περασμένα ξεχασμένα". Άλλα βέβαια λέει ο Αγγελάκας στο τέλος με το τραγούδι του...



Άμα θες να μιλήσουμε για το σενάριο, θα έλεγα ότι δε μου άρεσε και πολύ. Αλλά αυτό είναι και το μειονέκτημα μιας ταινίας. Μιας ταινίας που βγαίνει τώρα και αφορά μια εποχή μακρινή για πολλούς, ανέγγιχτη για ακόμα περισσότερους. Δυστυχώς ή ευτυχώς μια ταινία γίνεται για να τη δει ο κόσμος. Και πείτε μου... πόσοι πήγαν να δουν τον "Καπετάν Κεμάλ"; Πόσοι από όλους εμάς που βγαίνουμε και λέμε τώρα για την "Ψυχή Βαθιά", ότι δεν ήτανε τα πράγματα έτσι, ότι το σενάριο ήτανε κοινότοπο και ότι μπροστά μας βλέπαμε αντάρτες "καρικατούρες" να κάνουν χιούμορ λίγο πριν τη μάχη, πήγαμε να δούμε αυτήν την ταινία; Λίγοι. Ούτε και εγώ την έχω δει ακόμα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος είδε το θέμα, άκουσε το όνομα και πήγε να δει την ταινία. Σε αντίθεση με τον Κεμάλ, που ο κόσμος, όλοι αυτοί οι αριστεροί ξερόλες και κριτικοί των πάντων, δεν συνέρευσε κιόλας για να τη δει. Επειδή δεν είχε δύο αδέρφια στον εμφύλιο-το κοινότοπο που λέγαμε- και επειδή δεν είχε Παντελή Βούλγαρη. Ποιός λοιπόν κάνει το μεγαλύτερο λάθος;

Αλλά ακόμα δεν καταλαβαίνω... Αφού ξέραμε, γιατί πήγαμε; Και αφού πήγαμε, γιατί τέτοια κριτική; Το τελευταίο με απασχολεί περισσότερο και αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι είναι πρόβλημα της αριστεράς και του κόσμου της. Ενός κομματιού της κυρίως. Δύο πράγματα: Πρώτον, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι είναι καλύτεροι αριστεροί από άλλους. Ότι είναι υπεραριστεροί και δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους όσον αφορά την ιστορική πραγματικότητα και μνήμη. Γέμισε ο τόπος ιστορικούς και ήρωες δηλαδή. Δεύτερον, υπάρχουν κάποιοι που γουστάρουν την ήττα και την απογοήτευση. Τίποτα δε θα είναι αρκετά καλό για εκείνους. Όλα είναι μάυρα, ο κόσμος τα έχει ξεχάσει όλα, εμείς είμαστε οι τελευταίοι και γενικά... "σύντροφοι ευτυχώς ηττηθήκαμεν" ή "πάμε για άλλα". Τώρα πραγματικά πείτε τι είναι χειρότερο, αυτό ή η ταινία του Βούλγαρη;
Με ή χωρίς τα ιστορικά της λάθη, με ή χωρίς τα "χολυγουντιανά" της στοιχεία, η ταινία καλά έκανε και βγήκε και ήτανε και ωραία. Εμένα με κράτησε σε αγωνία ακόμα και αν ήξερα την έκβαση. Εγώ αισθανόμουν περίεργα κάθε φορά που σε κάποιον πανηγυρισμό οι αντάρτες πυροβολούσαν άσκοπα. Και ανατρίχιασα όταν μετά από πολύ καιρό άκουσα και πάλι το "Θύελλες και άνεμοι γύρω μας πνέουν". Και ακόμα με συνεπαίρνει ο στίχος "σε ύστερες μάχες μπλεκόμαστε τώρα, και άγνωστες τύχες εμάς καρτερουν". Πολλα πράγματα δε μου αρέσανε αλλά αξίζει τον κόπο. Όσοι δεν την έχετε δει, δείτε την. Δείτε και τον "Καπετάν Κεμάλ" και δείτε και το "Θίασσο". Μη συγκρίνετε καταστάσεις. Απλώς δείτε τις ταινίες και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.